Ervaringen op de grens van leven en dood

Hans Stolp

Extase na de dood van een geliefde

Een van de grootste geschenken in mijn leven is het feit dat mensen mij steeds weer allerlei ervaringen toevertrouwen, waarover zij maar zelden praten. Daar ben ik zeer dankbaar voor, want daardoor heb ik steeds beter leren begrijpen, wat er nu eigenlijk in ons innerlijke leven gebeurt.

Dat begon al toen ik jaren geleden als pastor in het ziekenhuis werkte en mensen mij regelmatig een ervaring vertelden die wij later hebben leren kennen als een bijna-doodervaring.

Maar ook vertelden mensen mij over een onverwachte ontmoeting met een engel. Anderen vertelden over het bijzondere contact met een gestorvene, of de boodschap die zij van een gestorvene gekregen hadden.

Nog weer anderen vertelden hoe Christus zelf aan hen verschenen was. Bijna altijd kon ik aan de manier waarop ze vertelden, merken hoeveel indruk deze ervaring op hen gemaakt had: het waren ervaringen die ze nooit meer zouden vergeten, waar ze dagelijks bij stil stonden en die hun leven veranderden. Mede daardoor kon ik voelen, hoe écht deze ervaring was en dat het zeker geen fantasie of wensdenken was.

Nieuwe ervaringen

Het boeiende is dat mij de laatste jaren steeds vaker bepaalde ervaringen verteld worden, waarover ik vroeger niets hoorde. Ervaringen over wat mensen beleven als een geliefde sterft. Nog niet zo lang geleden begon het, en sindsdien hoorde ik het vaker: dat mensen de eerste drie dagen na de dood van hun geliefde een soort euforie beleven, die ze soms zelfs een extase noemen. Het zijn gevoelens die ze zelf dikwijls vreemd vinden: hoe kun je nu in een euforie, een intens gevoel van gelukzaligheid leven, als je vader, je moeder of een andere geliefde net gestorven is? De mensen vertellen dat deze euforie zo ongeveer drie dagen aanhoudt en dan langzaam wegebt.

Het meebeleven van de vreugde van de gestorvene

De euforie die mensen doorleven, hangt nauw samen met wat hun geliefde gestorvene gedurende de eerste drie dagen na de dood beleeft. Hij (of zij) mag immers direct na de dood ervaren dat de geest sterker is dan de materie - en we kunnen ons nauwelijks voorstellen, wat voor een diepe vreugde dat voor de gestorvene betekent. Ook mag hij (of zij) de geliefden ontmoeten die vóór hem gestorven zijn en die hem komen ophalen en helpen bij zijn eerste stappen in dat nieuwe land. Vol vreugde sluit hij (of zij) hen in zijn armen (de armen van zijn geestelijke lichaam).

Daarnaast mag hij de liefde van Christus ervaren die hem (of haar) als een mantel van warmte omhult. Ook dat is intense ervaring van vreugde die de gestorvene het gevoel geeft: eindelijk ben ik thuis, en: dit is de ontmoeting waar ik mijn hele leven op gewacht heb.

Het zijn dus drie intense ervaringen die de gestorvene direct na de dood mag beleven en die elk een onvoorstelbare vreugde teweeg brengen. Het bijzondere van onze tijd is nu, dat sommige achtergebleven geliefden in deze tijd in staat raken iets aan te voelen en mee te beleven van de vreugde die hun gestorven geliefde direct na de dood ervaart: daar komt immers dat gevoel van extase vandaan.

De geestelijke wereld wordt toegankelijk

Het is wel iets heel bijzonders dat wij daartoe in deze tijd in staat beginnen te raken. Dat is in feite iets heel nieuws. In het IJzeren Tijdperk of Kali Yuga - dat in 3000 v. Chr. begon en in 1899 na Christus eindigde – werd de geestelijke wereld gaandeweg hermetisch afgesloten voor de mens en konden wij uiteindelijk niets meer aanvoelen of ervaren van die wereld. Maar na 1899 begon er een nieuw tijdperk en beginnen we ons langzamerhand steeds meer bewust te worden van de geestelijke wereld en doen we steeds meer ervaringen op met die wereld. Met name in de tweede helft van de vorige eeuw – zo kunnen we achteraf waarnemen - kwam dat proces goed op gang. Vandaar dus dat we vanaf die tijd horen over bijna-dood-ervaringen, ontmoetingen met engelen, met gestorvenen en met Christus. En vandaar ook dat we in deze tijd over nog weer nieuwe ervaringen met de geestelijke wereld te horen krijgen.

Bijvoorbeeld dat mensen in deze tijd iets mee kunnen beleven wat hun geliefde gestorvene de eerste drie dagen na de dood beleeft. Het gordijn (dat de geestelijke wereld van de aardse werkelijkheid afschermt) gaat steeds verder open.

Ik ben heel benieuwd wat voor nieuwe ervaringen er in de komende tijd opgedaan zullen worden met de geestelijke wereld: we staan immers pas aan het begin van een nieuwe ontwikkeling, waarbij we steeds meer verbinding zullen krijgen met de geestelijke wereld. Daarom is het belangrijk om open te staan voor de nieuwe ervaringen waarover mensen ons vertellen.

Het delen van het levenspanorama

Er is nog een andere ervaring, waarover mij verteld werd. Een mevrouw vertelde mij dat zij de eerste drie dagen na de dood van haar man voortdurend beelden zag van hun gezamenlijke leven. Ze werd, zei ze, omringd door een stroom van beelden over hun ontmoeting en over alles wat zij aan elkaar beleefd hadden en van elkaar geleerd hadden.

Drie dagen lang werd ze volledig door deze terugblik in beslag genomen: steeds weer doemden de herinneringen als levende beelden op en kon ze niet anders dan kijken naar die beelden. En steeds weer was het, alsof haar de vraag gesteld werd in welk opzicht zij en haar man aan elkaar gegroeid waren en in hoeverre ze elkaar geestelijk hadden mogen verrijken.

Voor deze mevrouw was dit een indringende ervaring die ze in het begin niet kon plaatsen. Maar toen ze hoorde over de terugblik die de gestorvene de eerste drie dagen na zijn dood krijgt, begon het haar langzaam duidelijk te worden. Haar man doorleefde na zijn dood in de etherische wereld zijn levenspanorama, ook wel het levenstableau genoemd. Daarbij werd hij omringd door de beelden van zijn zojuist voltooide leven: ze stonden in een grote cirkel om hem heen, doemden op, vervaagden weer en maakten ruimte voor nieuwe (herinnerings) beelden. En steeds stond daarbij de vraag centraal: wat heb je geleerd in de ontmoeting met andere mensen? Hoe ben je geestelijk gegroeid dankzij die ontmoetingen? Wat heb je aan andere mensen te danken bij jouw ontwikkeling?

Zo ontdekte deze mevrouw dat zij datgene wat haar man de eerste drie dagen na zijn dood in de geestelijke wereld beleefde: zijn levenspanorama, in die zelfde tijd op aarde mocht meebeleven - en wel dat gedeelte van zijn levenspanorama, waarbij zij zelf direct betrokken was.

Ook deze ervaring is iets nieuws.

Openheid voor wat in deze tijd naar ons toe wil komen

Wat deze ervaringen gemeen hebben is dit: zij maken duidelijk dat de dood niet het einde betekent van de verbinding met onze geliefde. Ook na de dood blijven wij met elkaar verbonden. Eigenlijk logisch: liefde sterft nooit, maar blijft ons verbinden, ook als de een in de geestelijke wereld leeft en de ander hier op aarde.

Maar afgezien daarvan is er nog een andere reden, waarom ik dit artikel schrijf. Ik heb namelijk gemerkt dat mensen die de ervaringen opdeden, waarover ik hierboven vertelde, moeite hadden om te begrijpen wat hen overkwam. Sommigen voelden zich bijvoorbeeld schuldig: hoe kan ik nu euforisch zijn en vreugde voelen, terwijl mijn vader net gestorven is? Ze durfden er (daarom) ook niet met anderen over te praten. Want wat zouden die wel denken of zeggen als je vertelt dat je je intens blij voelt, terwijl je man zojuist is overleden?

Maar doordat ze er niet over konden of durfden te praten, konden zij deze ervaring ook niet begrijpen.

Evenmin konden ze zich daardoor realiseren, hoe bijzonder deze ervaring wel is en dat deze voortkomt uit een diepe liefde: alleen liefde is in staat aan te voelen wat er met onze geliefde gebeurt aan de overkant van de dood.

Daarom is uitleg ván, en begrip vóór deze ervaringen belangrijk. Bovendien is het belangrijk dat we ons bewust zijn dat er in de toekomst nog weer andere, verdergaande ervaringen mogelijk zullen worden, waarbij we iets meebeleven van de weg van onze geliefde aan de overkant.

Ervaringen die begrepen willen worden, omdat ze pas dan hun ontroerende betekenis en rijkdom voor ons kunnen ontvouwen.

Michaël

Overigens: het is wel een fascinerende tijd waarin wij leven. Het is immers een tijd waarin allerlei nieuwe ervaringen mogelijk worden die ons uitdagen om ze te begrijpen.

En die ons duidelijk willen maken hoe waar het is dat de grote aartsengel Michaël in deze tijd de geestelijke wereld stap voor stap weer toegankelijk maakt. En hij, Michaël, hij is het die in deze tijd tegen ieder van ons zegt: word je bewust van wat er allemaal gebeurt in deze tijd, probeer het te begrijpen en verwonder je!

Dit artikel is overgenomen uit Verwachting nr. 70, 2014. Een uitgave van de stichting De Heraut. Zie ook stichtingdeheraut.nl