De feestdagen van het jaar

Margarete van den Brink 

De feestdagen als geschenken uit de goddelijke wereld

De christelijke feestdagen zoals wij die kennen: Advent, Kerstmis, Goede Vrijdag, Pasen, Hemelvaart en Pinksteren, zijn feesten die de gaven markeren die de goddelijke wereld ruim tweeduizend jaar geleden aan ons mensen en de aarde schonk. Door ze te vieren en te gedenken gaan we niet alleen begrijpen voor welke grootse gebeurtenissen ze staan, maar stijgt ook een diep gevoel van dankbaarheid in ons op voor wat zij brachten.

De zeven christelijke jaarfeestdagen
Het Michaëlsfeest	op 29 september
Kerstmis	op 25 december
Epifanie	op 6 januari
Pasen	op de eerste zondag na de eerste volle maan in de lente
Hemelvaart	40 dagen na Pasen
Pinksteren	50 dagen na Pasen
Johannesfeest	24 juni

In de Kerstnacht, de nacht van 24 op 25 december, herdenken we de geboorte van Jezus in wie de goddelijke lichtglans van Christus te ervaren was.

Op 6 januari, ook Epifanie genoemd, wordt stilgestaan bij wat genoemd wordt: De doop in de Jordaan.Tijdens die gebeurtenis waarin Johannes de Doper Jezus doopte in de rivier de Jordaan, daalde Christus, ook de Zonnegeest of de Zonnelogos genoemd, neer in Jezus van Nazareth. In de jaren die daarop volgden verbond hij zich geheel en al met Jezus en werd in hem werkzaam. Als Jezus Christus leefde en werkte de hoge Zonnegeest drie jaar op aarde.

Op Goede Vrijdag, Pasen en Hemelvaart ging hij door de gebeurtenissen heen die in het esoterische christendom genoemd worden: het mysterie van Golgotha. De bewoording geeft al aan dat hier sprake is van zo’n grootse gebeurtenis, van zo’n groot mysterie, dat de mensheid er nog lang over zal doen om daar iets van te doorgronden. Door te sterven aan het kruis op Golgotha , de dood met zijn opstanding te overwinnen en met zijn hemelvaart, verbond Christus, de Zonnegeest, de Zonnelogos, zich voor altijd met de aarde én met alle mensen op aarde.

Op Pinksterzondag, in het jaar 33, tenslotte, vond in Jeruzalem plaats wat genoemd wordt ‘de uitstorting van de Heilige Geest’. De Heilige Geest door Christus gezonden en van hem uitgaande daalde met de discipelen neer op alle mensen op aarde. Door die indaling van de Heilige Geest werd het voor ieder mens op aarde persoonlijk mogelijk om vanuit haar of zijn diepste wezen, het hogere geestelijke zelf, een nieuwe verbinding met de wereld van het goddelijke aan te gaan.

De innerlijke weg naar Christus

Behalve als herdenking van gebeurtenissen die hebben plaats gehad, kunnen we deze feesten ook zien als een weg die ons in de loop van het jaar mogelijk maakt ons innerlijk met Christus te verbinden en steeds iets meer van zijn wezen in onze ziel geboren te laten worden. Ieder jaar weer een stukje meer.

Als we iets herdenken doen we dat meestal vanuit een bepaalde passiviteit: Het wordt Kerstmis, Pasen of Pinksteren en we doen er min of meer wat aan (of helemaal niets) en dat is het dan. Het komt als het ware over ons heen en we reageren daarop.

Een persoonlijke verhouding tot Christus vinden door middel van de feestdagen in het jaar vraagt echter iets heel anders. Het vraagt om innerlijke activiteit, om moeite doen, om het overwinnen van weerstanden, ja zelfs om het ontwikkelen van bepaalde eigenschappen of kwaliteiten.

In onze tijd waarin de innerlijke geest, het hogere geestelijke zelf, in ons wakker wordt, ontstaat in steeds meer mensen de behoefte om uit die passiviteit te treden en een actieve relatie met Christus aan te gaan. Ze voelen de behoefte zich met hem te verbinden en gaandeweg iets van zijn hoge wijsheid en liefdekrachten in zich tot ontwikkeling te brengen.

Het is gelukkig dat dat gebeurt. Want alleen dan krijgen de gaven van de goddelijke wereld betekenis en zin. Ze werden gegeven vanuit de hoop en het vertrouwen dat een groot aantal mensen op aarde het wezen van Christus in zich willen opnemen. Want alleen door individuele mensen heen én hun relaties met elkaar, kunnen zijn hoge licht- en liefdekrachten op aarde werkzaam worden. Christus drukte dat zelf uit in de woorden: ‘Waar twee of meer in mijn naam verenigd zijn, daar ben ik in hun midden’. Waar mensen zich van binnenuit met elkaar en met hem verbinden, ontstaan geestelijke krachten waardoor Christus de verbinding tussen de hemel en de aarde, tussen de goddelijke wereld en de mensen, steeds weer kan vernieuwen en bekrachtigen. En de mensen inspireren.

Angelus Silesius, een mysticus uit de 17^eeeuw, zei:

‘Wordt Christus duizendmaal in Bethlehem geboren maar niet in jou, dan blijf je nog eeuwiglijk verloren.’

Met andere woorden: Als wij als persoon, als individu, Christus niet actief in ons opnemen is in feite alles tevergeefs geweest. Dan bereiken alle goddelijke gaven en alle daden van hoge goddelijke wezens niet het doel dat zij beogen, namelijk de mens vanuit zijn diepste innerlijk te verbinden met de goddelijke wereld.

Een persoonlijke verbinding met Christus aangaan en zijn krachten in je tot ontwikkeling brengen houdt dus onnoemelijk veel in. Zowel voor jezelf als voor de wereld.

© Esoterisch Christendom 2024