De blijvende verbinding met onze geliefde gestorvenen

Hans Stolp

Onze geliefde gestorvenen zijn niet dood: ze leven. Ze zijn door de poort van de dood gegaan en hebben daarbij hun fysieke lichaam afgelegd. Maar toen ze eenmaal de drempel van de dood overgegaan waren, begonnen ze daar aan een nieuwe levensfase – in een ander en hoger bewustzijn en in een andere, geestelijke levenssfeer.

Maar - ook al zijn ze die andere wereld binnengegaan - wat ons met hen verbond, onze liefde, verbindt ons nog stééds. Liefde is immers eeuwig en kan niet sterven. Haat verhardt ons, versteent en sterft op den duur, angst ebt uiteindelijk weg, woede verbleekt meer en meer en lost langzaam op, maar liefde sterft nooit: ware liefde is onbreekbaar sterk. Daarom blijven wij in liefde met onze geliefde gestorvenen verbonden en blijven ook zij, vanuit hun nieuwe levenssfeer, in liefde met ons verbonden.

De veerman Charon nadert

Slechts tijdelijk zijn wij gescheiden van onze geliefden in de geestelijke wereld. Want straks, als ook wij aan het einde van ons aardse leven door de poort van de dood zullen gaan, zullen wij hen opnieuw mogen ontmoeten en hen terugvinden. Want zo zal het gaan: onze geliefde gestorvenen zullen ons opwachten om ons bij te staan bij onze gang door de dood. Ze zullen ons begeleiden bij onze eerste stappen in die zo andere, nieuwe wereld. En dankzij hen zullen wij ons daar snel thuis voelen.

Omdat liefde ons blijft verbinden met onze geliefde gestorvenen, kunnen wij elkaar ook na hun dood nog steeds bereiken. Weliswaar niet op het fysieke vlak (en dat is een gemis dat intens pijn kan doen), maar wel op het geestelijke vlak. Daarbij inspireren zíj óns - en kunnen wij, van onze kant, hén bemoedigen op hun weg door de geestelijke werelden. Dat is mogelijk omdat de liefde ons ook dan blijft verbinden. Want liefde is de brug, waarlangs wij elkaar die inspiratie, die bemoediging, dat begrip en onze blijvende liefde mogen toesturen.

Onze geliefden leven vanaf het moment dat zij de omhulling van hun aardse lichaam aflegden, in een hoger bewustzijn. Ze zien meer, weten meer en mogen daarom - door liefde geleid – ook zien wat onze eigenlijke levensopdracht is. Ze zijn dat veel duidelijker en met veel meer inzicht dan wij zelf op aarde kunnen zien: onze lichamelijke omhulling vertroebelt het zicht.

Juist vanuit dat grotere inzicht kunnen onze geliefden aan de overkant ons heel concreet inspireren en ons helpen om de juiste keuzes te maken, zodat wij steeds bewuster en duidelijker toekomen aan de vervulling van onze levensopdracht.

Daarbij is het belangrijk dat wij ons voor hen openstellen - en daarmee ook voor de inspiraties die zij ons willen doen toekomen: we moeten als het ware een brug bouwen tussen hier en daar. Dat doen we allereerst door ons ook van onze kant bewust te zijn van de blijvende verbinding met onze geliefde gestorvenen.

Meebouwen aan de verbinding met onze geliefden aan de overkant: dat doen we daarnaast ook door onze gebeden, door onze liefdevolle gedachten die steeds weer naar hen uitgaan en door de goede wensen die wij hen steeds weer toebidden voor de reis die zij nu in de geestelijke wereld maken.

Wie zo samenleeft met zijn of haar geliefde gestorvenen, zal zich zeker bewust worden van de blijvende verbinding en van de inspiraties die onze geliefden ons van hun kant toezenden.

Samenleven met onze geliefde gestorvenen: het kan op vele manieren. Ook door hen teksten voor te lezen die ons raken. De ontroering die deze teksten in ons hart teweeg brengen, bereiken direct het hart van onze geliefde en verwarmen haar of hem. Zelf lees ik graag de Proloog van Johannes (het Evangelie van Johannes, hoofdstuk 1) voor: ik vind dat de mooiste en krachtigste tekst die ik ken en die mij keer op keer diep raakt. Daarom wil ik mijn geliefden aan de overkant graag de geestelijke kracht van deze tekst schenken.

Het is mijn persoonlijke ervaring dat ik mijn geliefden na hun dood beter ging begrijpen en dat ik met een enkeling na hun dood zelfs een beter contact kreeg dan tijdens hun leven. Dat was en is wel een ingrijpende ervaring: juist daardoor ging ik zo sterk de blijvende verbinding ervaren tussen ons die hier op aarde leven en onze geliefden die ons voorgingen naar de geestelijke wereld.

Die zelfde ervaring gun ik ook u zo graag. En het enige wat als voorbereiding daarvoor nodig is, is het geregeld onderhouden van de blijvende verbinding met uw geliefden in de geestelijke wereld. Blijvende aandacht, iets begrijpen en leren aanvoelen van de weg die zij nu gaan, geduld en respect voor de ervaringen die zij nu opdoen: dat zijn de middelen om die verbinding ook heel concreet te leren ervaren. Maar ook door steeds met hen in gesprek te blijven; bijvoorbeeld doen door af en toe (zomaar, tussen allerlei bedrijvigheden door) even met hen te praten, hen om hulp te vragen of zomaar even iets liefs tegen hen zeggen.

Besef daarbij echter wel dit: het ervaren van die verbinding gebeurt nooit op onze tijd (wij willen dat het liefst direct ervaren), maar op de tijd die goed is voor onze geliefden aan de overkant – en dat kan soms lang duren.

Heb daarom wel respect – en dus geduld - voor het eigen tempo van onze geliefden aan de overkant.

Onze geliefden aan de overkant: zij leven met ons en hopen dat ook wij, van onze kant, heel bewust met hen blijven leven.

Dit artikel is overgenomen uit Verwachting nr 70, 2014. Een uitgave van de stichting De Heraut. Zie ook www.stichtingdeheraut.nl